Τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην πραγματικότητα που ζούμε και στην πραγματικότητα που προβάλλουν τα συστημικά ΜΜΕ τονίζει στο άρθρο που αναδημοσιεύω πιο κάτω ο κ.Σταύρος Λυγερός, ενώ στη συνέχεια παρουσιάζει τις προβλέψεις του για τις εξελίξεις που κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσουν την αναμενόμενη από πολλούς συντριπτική ήττα της μνημονιακής παράταξης.
Προσωπικά, βέβαια, δεν συμμερίζομαι αυτή την αισιοδοξία, παρακολουθώντας την προεκλογική στρατηγική των δύο κύριων μονομάχων, σύμφωνα με την οποία η ΝΔ ακολουθεί επιθετική πολιτική αναγκάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να αμύνεται διαρκώς, αντί να συμβαίνει το αντίθετο, πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν τόσα επιχειρήματα εναντίον της κυβέρνησης, τα οποία η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δείχνει να μπορεί να εκμεταλλευτεί.
Να αναφέρω ακόμα τη θλίψη που γέμισε τους πολίτες η αδυναμία του Σαμαρά να αρνηθεί την επίσκεψη του αφεντικού του, της Μέρκελ δηλαδή, που του επιβλήθηκε για να τη χρησιμοποιήσει εκείνη ως θετικό στοιχείο στην προεκλογική της καμπάνια, ενώ σε εκείνον μόνο κακό μπορούσε να κάνει.
Ας διαβάσουμε όμως τον τακτικό εβδομαδιαίο σχολιασμό της επικαιρότητας από τον κ.Στ.Λυγερό.
Οι Ευρωεκλογές θα κρίνουν και τη μάχη για την εξουσία
Η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές κατάφερε να βελτιώσει το πολιτικό κλίμα για την κυβέρνηση. Επικάλυψε την υπόθεση Μπαλτάκου και καλλιέργησε προσδοκίες στο οικονομικό επίπεδο. Φρόντισαν γι' αυτό ο πρωθυπουργός οι υπουργοί του και το εγχώριο μιντιακό σύστημα. Κοινός παρονομαστής το επιχείρημα ότι οι αγορές έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία.
Την εντύπωση αυτή καλλιέργησε και το ίδιο το ευρωιερατείο, το οποίο έχει κάθε συμφέρον να ενισχύσει την υπάκουη κυβέρνηση Σαμαρά ενόψει ευρωεκλογών. Γι' αυτό και η Μέρκελ επισκέφθηκε την περασμένη Παρασκευή την Αθήνα. Υπενθυμίζουμε ότι στις εκλογές του 2012 το μόνο που δεν είχαν κάνει τα αφεντικά της Ευρωζώνης ήταν να κολλήσουν αφίσες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ!
Το ευρωιερατείο όμως έχει και αμιγώς δικούς του λόγους να δείξει ότι η Ελλάδα ανακάμπτει. Λόγω και των ευρωεκλογών, θέλει να πείσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για την ορθότητα της ασκούμενης πολιτικής. Με άλλα λόγια, για τις επικοινωνιακές ανάγκες του Βερολίνου και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος, η Ελλάδα μετατρέπεται από παράδειγμα προς αποφυγή σε απόδειξη ότι η μονοδιάστατη λιτότητα είναι η μόνη αποτελεσματική θεραπεία. Γι' αυτό, άλλωστε, και η τρόικα αναγνώρισε το (πλασματικό) πρωτογενές πλεόνασμα.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι στην επικοινωνιακή επιτυχία των αντιπάλων του συνέβαλε και ο ΣΥΡΙΖΑ με την αντιπολιτευτική του γραμμή. Δεν εστίασε μόνο στις εξόφθαλμες προεκλογικές σκοπιμότητες και στην πολιτική μεθόδευση. Υιοθέτησε και μια ισοπεδωτική αντιμετώπιση, η οποία κόστισε στον ίδιο και, κατ' αντιδιαστολή, ενίσχυσε την κυβέρνηση Σαμαρά.
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, οι αγορές ανταποκρίθηκαν στην έκδοση του νέου ομολόγου όχι επειδή εκτιμούν ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο ούτε επειδή θεωρούν ότι η ελληνική οικονομία ανακάμπτει. Ανταποκρίθηκαν επειδή η έκδοση είναι ατύπως εγγυημένη από τους μηχανισμούς της Ευρωζώνης και πολιτικά πριμοδοτημένη. Το ίδιο είχε συμβεί προ καιρού και με την έκδοση ομολόγων από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Η διαφοροποίηση του πολιτικού κλίματος επιτρέπει στην παράταξη του Μνημονίου να επαναφέρει με δημοσκοπήσεις το κλίμα της αμφίρροπης αναμέτρησης και να κρατήσει τη ΝΔ δυνατά στο παιχνίδι. Η πολιτική ιστορία διδάσκει πως όταν η αξιωματική αντιπολίτευση πάρει κεφάλι, όσο πλησιάζει προς τις εκλογές, τόσο το προβάδισμά της διευρύνεται. Αυτό δεν προκύπτει επειδή υποχρεωτικά πείθει ως εναλλακτική λύση. Από ένα σημείο και πέρα το κριτήριο που κυριαρχεί στο εκλογικό σώμα είναι η απαλλαγή από την κυβέρνηση και τις ασκούμενες πολιτικές και όχι η πολιτική αξιοπιστία της εναλλακτικής λύσης.
Η αναμέτρηση όμως της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο ολοκληρωτικός πολιτικός πόλεμος παρά κανονική εκλογική αναμέτρηση. Ως εκ τούτου, η πείρα του παρελθόντος δεν προεξοφλεί υποχρεωτικά την έκβαση των ευρωεκλογών και πολύ περισσότερο των εθνικών εκλογών. Η αναμενόμενη πολιτικοεκλογική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ όμως, σε συνδυασμό με τον εσωτερικό διχασμό του σε βενιζελικούς και παπανδρεϊκούς, είναι πιθανό να πυροδοτήσει διαλυτικές τάσεις.
Μια τέτοια εξέλιξη αναπόφευκτα θα αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση Σαμαρά.
Η διαφορά
Οι αποσταθεροποιητικές τάσεις θα προσλάβουν μεγάλες διαστάσεις εάν η ΝΔ ηττηθεί στις ευρωεκλογές με διαφορά πάνω από τέσσερις μονάδες. Κι αυτό, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να μην τα πάει καλά στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να σημάνει και την αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει συναινετικά νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας. Το ενδεχόμενο να συγκεντρωθεί στη Βουλή ο αναγκαίος αριθμός των 180 ψήφων με επιστράτευση κάθε είδους ανεξάρτητων βουλευτών συγκεντρώνει από λίγες έως αμελητέες πιθανότητες. Κατά συνέπεια, το πιθανότερο είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει πέρα από το Μάρτιο του 2015.
Στην πλειονότητά τους οι ψηφοφόροι έχουν μεγάλες επιφυλάξεις για την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική λύση, για την ικανότητά του να εγγυηθεί την απεμπλοκή από τις μνημονιακές πολιτικές με ασφάλεια και ομαλότητα. Εξ ου και η δυσκολία του να διαμορφώσει ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα σε μια τόσο ευνοϊκή για την αντιπολίτευση συγκυρία, λόγω της εξάντλησης των αντοχών της κοινωνίας.
Εάν όμως η αξιωματική αντιπολίτευση κερδίσει με ικανή διαφορά τις ευρωεκλογές, το κλίμα ντέρμπι θα καταρρεύσει. Θα κυριαρχήσει ως εκλογικό κριτήριο η επιδίωξη να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά και να σταματήσουν οι μνημονιακές πολιτικές που συσσωρεύουν οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Εάν καταγραφεί στις ευρωκάλπες η δραστική εκλογική συρρίκνωση της παράταξης του Μνημονίου, θα τροφοδοτήσει εξ αντιδιαστολής το πλειοψηφικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Προσωπικά, βέβαια, δεν συμμερίζομαι αυτή την αισιοδοξία, παρακολουθώντας την προεκλογική στρατηγική των δύο κύριων μονομάχων, σύμφωνα με την οποία η ΝΔ ακολουθεί επιθετική πολιτική αναγκάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να αμύνεται διαρκώς, αντί να συμβαίνει το αντίθετο, πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν τόσα επιχειρήματα εναντίον της κυβέρνησης, τα οποία η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δείχνει να μπορεί να εκμεταλλευτεί.
Να αναφέρω ακόμα τη θλίψη που γέμισε τους πολίτες η αδυναμία του Σαμαρά να αρνηθεί την επίσκεψη του αφεντικού του, της Μέρκελ δηλαδή, που του επιβλήθηκε για να τη χρησιμοποιήσει εκείνη ως θετικό στοιχείο στην προεκλογική της καμπάνια, ενώ σε εκείνον μόνο κακό μπορούσε να κάνει.
Ας διαβάσουμε όμως τον τακτικό εβδομαδιαίο σχολιασμό της επικαιρότητας από τον κ.Στ.Λυγερό.
Η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές κατάφερε να βελτιώσει το πολιτικό κλίμα για την κυβέρνηση. Επικάλυψε την υπόθεση Μπαλτάκου και καλλιέργησε προσδοκίες στο οικονομικό επίπεδο. Φρόντισαν γι' αυτό ο πρωθυπουργός οι υπουργοί του και το εγχώριο μιντιακό σύστημα. Κοινός παρονομαστής το επιχείρημα ότι οι αγορές έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία.
Την εντύπωση αυτή καλλιέργησε και το ίδιο το ευρωιερατείο, το οποίο έχει κάθε συμφέρον να ενισχύσει την υπάκουη κυβέρνηση Σαμαρά ενόψει ευρωεκλογών. Γι' αυτό και η Μέρκελ επισκέφθηκε την περασμένη Παρασκευή την Αθήνα. Υπενθυμίζουμε ότι στις εκλογές του 2012 το μόνο που δεν είχαν κάνει τα αφεντικά της Ευρωζώνης ήταν να κολλήσουν αφίσες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ!
Το ευρωιερατείο όμως έχει και αμιγώς δικούς του λόγους να δείξει ότι η Ελλάδα ανακάμπτει. Λόγω και των ευρωεκλογών, θέλει να πείσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για την ορθότητα της ασκούμενης πολιτικής. Με άλλα λόγια, για τις επικοινωνιακές ανάγκες του Βερολίνου και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος, η Ελλάδα μετατρέπεται από παράδειγμα προς αποφυγή σε απόδειξη ότι η μονοδιάστατη λιτότητα είναι η μόνη αποτελεσματική θεραπεία. Γι' αυτό, άλλωστε, και η τρόικα αναγνώρισε το (πλασματικό) πρωτογενές πλεόνασμα.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι στην επικοινωνιακή επιτυχία των αντιπάλων του συνέβαλε και ο ΣΥΡΙΖΑ με την αντιπολιτευτική του γραμμή. Δεν εστίασε μόνο στις εξόφθαλμες προεκλογικές σκοπιμότητες και στην πολιτική μεθόδευση. Υιοθέτησε και μια ισοπεδωτική αντιμετώπιση, η οποία κόστισε στον ίδιο και, κατ' αντιδιαστολή, ενίσχυσε την κυβέρνηση Σαμαρά.
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, οι αγορές ανταποκρίθηκαν στην έκδοση του νέου ομολόγου όχι επειδή εκτιμούν ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο ούτε επειδή θεωρούν ότι η ελληνική οικονομία ανακάμπτει. Ανταποκρίθηκαν επειδή η έκδοση είναι ατύπως εγγυημένη από τους μηχανισμούς της Ευρωζώνης και πολιτικά πριμοδοτημένη. Το ίδιο είχε συμβεί προ καιρού και με την έκδοση ομολόγων από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Η διαφοροποίηση του πολιτικού κλίματος επιτρέπει στην παράταξη του Μνημονίου να επαναφέρει με δημοσκοπήσεις το κλίμα της αμφίρροπης αναμέτρησης και να κρατήσει τη ΝΔ δυνατά στο παιχνίδι. Η πολιτική ιστορία διδάσκει πως όταν η αξιωματική αντιπολίτευση πάρει κεφάλι, όσο πλησιάζει προς τις εκλογές, τόσο το προβάδισμά της διευρύνεται. Αυτό δεν προκύπτει επειδή υποχρεωτικά πείθει ως εναλλακτική λύση. Από ένα σημείο και πέρα το κριτήριο που κυριαρχεί στο εκλογικό σώμα είναι η απαλλαγή από την κυβέρνηση και τις ασκούμενες πολιτικές και όχι η πολιτική αξιοπιστία της εναλλακτικής λύσης.
Η αναμέτρηση όμως της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο ολοκληρωτικός πολιτικός πόλεμος παρά κανονική εκλογική αναμέτρηση. Ως εκ τούτου, η πείρα του παρελθόντος δεν προεξοφλεί υποχρεωτικά την έκβαση των ευρωεκλογών και πολύ περισσότερο των εθνικών εκλογών. Η αναμενόμενη πολιτικοεκλογική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ όμως, σε συνδυασμό με τον εσωτερικό διχασμό του σε βενιζελικούς και παπανδρεϊκούς, είναι πιθανό να πυροδοτήσει διαλυτικές τάσεις.
Μια τέτοια εξέλιξη αναπόφευκτα θα αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση Σαμαρά.
Η διαφορά
Οι αποσταθεροποιητικές τάσεις θα προσλάβουν μεγάλες διαστάσεις εάν η ΝΔ ηττηθεί στις ευρωεκλογές με διαφορά πάνω από τέσσερις μονάδες. Κι αυτό, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να μην τα πάει καλά στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να σημάνει και την αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει συναινετικά νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας. Το ενδεχόμενο να συγκεντρωθεί στη Βουλή ο αναγκαίος αριθμός των 180 ψήφων με επιστράτευση κάθε είδους ανεξάρτητων βουλευτών συγκεντρώνει από λίγες έως αμελητέες πιθανότητες. Κατά συνέπεια, το πιθανότερο είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει πέρα από το Μάρτιο του 2015.
Στην πλειονότητά τους οι ψηφοφόροι έχουν μεγάλες επιφυλάξεις για την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική λύση, για την ικανότητά του να εγγυηθεί την απεμπλοκή από τις μνημονιακές πολιτικές με ασφάλεια και ομαλότητα. Εξ ου και η δυσκολία του να διαμορφώσει ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα σε μια τόσο ευνοϊκή για την αντιπολίτευση συγκυρία, λόγω της εξάντλησης των αντοχών της κοινωνίας.
Εάν όμως η αξιωματική αντιπολίτευση κερδίσει με ικανή διαφορά τις ευρωεκλογές, το κλίμα ντέρμπι θα καταρρεύσει. Θα κυριαρχήσει ως εκλογικό κριτήριο η επιδίωξη να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά και να σταματήσουν οι μνημονιακές πολιτικές που συσσωρεύουν οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Εάν καταγραφεί στις ευρωκάλπες η δραστική εκλογική συρρίκνωση της παράταξης του Μνημονίου, θα τροφοδοτήσει εξ αντιδιαστολής το πλειοψηφικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ.
